At night

Did you hear me crying

very late at night

someone there was dying

somewhere deep inside

Am I finally punished

for my sincere heart?

For those tears I’ve cried

praying to you God?

Without a wing

so heartbroken

time passes me by

I’m going down

like a butterfly

without a wing

they tore it out of my back

and laughter can be heard

far away

girl, just stay on track

Zamknąć drzwi.

To już pora by zamknąć drzwi,
zgasły światła ulicznych lamp,
taniec kulawej baletnicy,
tysiące krwawiących ran.


Pora...

Kiedy płaczesz kolejny już raz,
przemoczony masz płaszcz błogich chwil,
park jest pusty, a w gąszczu drzew,
Pan Zgorzkniały Smutek się skrył.

Czy widziałaś w odbiciu swą twarz?
Twoje oczy uciekły gdzieś w noc...
Kiedyś jak świetliki dwa
miały świetlistą, niezwykłą moc.

Wypłyń w morze, gdzie wiatr koi łzy.
Opuść przystań, co domem Twym jest.
Czy pamiętasz ten oddech, co życie Ci dał?
On rozsadził Ci płuca...

Wyrusz w rejs.
Żyj znów i los w ręce weź.



Wyrusz w rejs.

Sen

Miałam sen, że mnie kochał,

a jego ramiona były przystanią.

Ukrył mnie w nich przed światem,

którego nie znam z bajek.

Jego pocałunki 

jak podmuch wiatru w upalny dzień.

Potem 

otworzyłam oczy.

Sufit moim przyjacielem,

poduszka skarbnicą sekretów.

Miłość rodzi się wolno,

a tak szybko umiera.

Miałam sen,

że był obok,

gdy nie było nikogo.

***

Usta gorące tej właśnie dziewczyny,
skąpane w słońcu soczyste maliny.
Kobiety, co w romans z niebem się wdała,
Niewiasty, co gwiazdy złociste porwała.

Jej dłonie kruche, płomień wschodzący,
we włosy babie lato wplecione niechcący.
Serce – naszyjnik z pereł, łatwy do zerwania…
Dziewczyna z porcelany, porcelana szklana.

Pachnie świeżym chlebem,
słodkim miodem
i dziecięcą ufnością.

Radosna sukienka.
-------------------------------------
W oczach dziewczyny -
zgaszona iskierka.

WOLNOŚĆ

Usunę wszystko powoli,

pęknie bańka mydlana,

rozmyje się atrament…

a razem z nim twoja obłuda

grubą nicią utkana.

Zetrę te ziemi ślady,

co brudzą me ubranie.

Jeszcze się nie poddałam -

po prostu głupia byłam,

bo tobie zaufałam.

Lecz…

Uśmiechnę się szeroko,

gdy przełknę twoją gorycz.

Znów będę sobą, zakwitnę złotem.

Rozkruszę mury stalowym młotem!

Zjedz swoje chamstwo,

Zostań, gdzie byłeś.

Nie jestem słaba,

i nie przeminę!

Nie wyprę się wiary,

co życie mi dała,

me dni nie zginą..

Dlaczego? – pytasz.

Ja

jestem

SIŁĄ.

W mroku puszczy

W mroku puszczy się czai

ciemności sługa –

samotnością zwany,

drań.

Wyjdzie na ulice

oswojony pierwszymi łzami,

naiwność omami,

cham.

I chociaż tłum ludzi

tańczy dookoła -

ona jedna, tańczy

owszem – goła,

niewesoła.

Policzki jej bledną,

Krok zmierza w dolinę,

czarna smoła to jej dywan,

zapomniała, że wciąż żyje.